Eutrofikasie

Eutrofikasie of voedingstofverryking verwys na die stadige toename in die konsentrasie van fosfor, stikstof en ander plantvoedingstowwe. Dit kan natuurlik voorkom, maar dit gebeur ál meer en meer weens menslike aktiwiteite. Die toename in fosfor en stikstof lei tot groot biologiese aktiwiteit en hoë konsentrasies plankton. Eutrofikasie veroorsaak dat water groen en troebel raak en dat die volume van water verklein weens die ophoping van organiese materiaal.

Eutrofiese mere sal natuurlikerwys 75 g – 250 g koolstof per vierkante meter per jaar produseer, terwyl mere wat eutrofikasie weens menslike aktiwiteite ondergaan 75 g – 750 g koolstof per vierkante meter per jaar kan produseer. In Suider-Afrika is daar baie damme wat eutrofies raak. 'n Voorbeeld is die Karibadam in Zimbabwe, waar 'n dik, groen varinglaag, bekend as die watervaring, dikwels die oppervlak bedek. Die suurstofkonsentrasie in die onderste water is só laag dat die visse begin vrek.

Dit is nie slegs varswatergebiede wat eutrofikasie ondergaan nie, maar ook kusgebiede kan deur dié proses getref word. Op 'n globale skaal is die inset van organiese materiaal deur riviere na die oseane vandag twee keer soveel as in prehistoriese tye, en die byvoeging van stikstof en fosfor lei ook tot eutrofikasie van marienestelsels.